Reizen..

Ik zit nu op mijn hotelkamer, maandagochtend. De afgelopen 2 dagen zijn nogal overdonderend geweest. Gisteren had ik een Waar ben ik aan begonnen, waarom doe ik dit?- gevoel. Nog steeds dwaalt dat gevoel door mijn hoofd, maar het is na een goede nacht rust wat opgeklaard in mijn gedachten. Ik moet wennen aan het alleen zijn in een vreemde wereld. Vanmiddag om 14.00 ontmoet ik Gerald Omollo (mijn stagebegeleider) voor het eerst, ik denk dat ik dan de zin van deze reis weer een beetje terug krijg.

Zaterdag
Om kwart over 5 staan we op, nog even thuis douchen en daarna vertrekken we naar Schiphol. Mijn moeder, vader, broer en Mireille zijn meegekomen om mij uit te zwaaien. Op Schiphol eerst de bagage ingecheckt, en toen nog even wat drinken met zijn allen. Ik voelde mijn tranen al opkomen, maar kon ze een paar keer bedwingen. Vlak voor ik richting douane moet kan ik ze niet meer tegenhouden; de rest huilt mee. En dan moet ik door de douane, ik zet de stap, en kan niet meer terug. Ik ga in de rij staan, terwijl ik zwaai naar mijn achterblijvers. Na de paspoortcontrole zwaai ik nog 1 keer, draai me om en loop richting gate E17. Vanaf nu moet ik het alleen doen.

Bij mijn gate aangekomen is er een probleem met het vliegtuig, we kunnen nog niet inchecken. Een half uur na geplande tijd mogen we het vliegtuig in, waar de piloot verteld dat er een probleem met de motor was, maar dat het nu helemaal in orde is. De vlucht verloopt rustig, Europa en de Middellandse Zee zijn bedekt met een dik pak wolken, pas bij Egypte kan ik de grond zien. Ik zit naast een Keniaanse vrouw, ze woont in de VS maar ze gaat haar familie in Nairobi bezoeken. 1 boek (Claudia de Breij – Dingen ie fijn zijn) en 2 films (The invention of lying & Cloudy with a chance of meatballs) later vliegen we boven Kenia.

Tegen 9 uur s’ avonds (Keniaanse tijd, er is 2 uur tijdverschil) komen we aan op het vliegveld van Nairobi. Het vliegtuig stroomt leeg en ik loop richting douane; het is benauwd warm. Mijn visum is in orde, ik moet hem na 3 maanden verlengen. Vervolgens loop ik naar de bagageband, hopend dat mijn tas ook is aangekomen, en dat is ie. Dan richting uitgang, er staan ongeveer 50 taxichauffeurs met borden in hun hand, als ik door de deur stap steken ze allemaal hun bord hoog in de lucht. Ik kijk rond, en kan mijn bord niet direct vinden, alle chauffeurs kijken me aan in de hoop dat ik diegene op hun bord ben, want dan kunnen ze weg. Dan zie ik mijn naam, ik loop naar de man onder het bord en geef hem een hand, we lopen naar zijn busje. Onderweg stoppen we bij een tankstation, ik had gevraagd of ik ergens kon pinnen. Naast de pinautomaat staat 2 bewakers, waar ik wel blij mee ben; volgens mij is een tankstation in Nairobi tegen 10 uur s’ avonds niet de beste plaats om te zijn. Mijn pasje werkt, ik neem 10.000 shilling op; ik voel me even heel erg rijk (maar 100 shilling is slechts 1 euro). Daarna rijden we door naar de jeugdherberg. Daar wacht een man met een bivakmuts me op; ik snap niet dat mensen hier met lange broeken, truien en mutsen kunnen lopen. Hij vraagt mijn naam en brengt me naar mijn kamer. Ik vraag hem of hij voor morgen een taxi voor mij kan regelen, naar het busstation. Ik ga nog even douchen (met koud water), bel naar huis dat ik ben aangekomen, en ga dan in bed liggen. Met een beertje- dat ik van Mireille kreeg -in mijn hand val ik in slaap.

Zondag
5.40 - de wekker gaat. Ik sta op, doe mijn kleren aan en ga mijn tanden poetsen en haren doen. Als ik mijn tas sta in te pakken komt de man met de bivakmuts, mijn taxi is er. Godwin –zo heet de chauffeur – brengt mij naar het busstation. Hij vertelt mij dat de booking office om half 7 open is, en om 7 uur gaat de volgende bus naar Kisumu. Godwin moet nog iemand anders ophalen, en zal terugkomen om te kijken of alles is gelukt. Ik ga in de wachtkamer zitten, naast mij zit een meisje met een kip, CNN staat aan. Ik zit, nog wat slaperig, naar het scherm te kijken, als ik voorbij zie komen: “ Dutch government falls over Afganistan dispute” . Ik hoop meteen dat Wilders de volgende verkiezingen niet wint en bedenk me dat ik vanuit Afrika waarschijnlijk niet kan stemmen.

Iets na half 7 ga ik een kaartje kopen, ik heb een plaatsje vooraan achter de chauffeur. Als ik weer buiten kom staat Godwin met de mensen die hij op moest halen, er zit een Amerikaans meisje bij. Ik praat wat met haar, over wat we gaan doen en waar we vandaan komen, dan gaan we de bus in. De weg is verrassend goed, ik was gewaarschuwd voor een hele slechte weg met veel gaten. De reis duurt 7 uur, met 2 korte pauzes. Rond 14.00 kom ik in Kisumu aan, Anna komt mij ophalen. Anna is al sinds november in Kenia, en is ook Nederlands. Met een tuk-tuk rijden we naar het hotel. Ik leg mijn spullen in de kamer, waarna Anna een korte rondleiding geeft en Anouk voorstelt. Anouk is sinds januari in Kenia, maar gaat zaterdag al weer weg. We spreken af dat ik me even om ga kleden en we daarna even de stad ingaan. Als ik terugloop naar mij kamer voel ik me helemaal gebroken, ik bel Mireille en barst in tranen uit, het is me allemaal even te veel. Ik besef me opeens heel erg dat ik hier een half jaar zit, zonder bekenden om mij heen.

Ik fris me even op, en als ik klaar ben loop ik richting Anna’s kamer, we halen Anouk op en gaan naar buiten. We gaan richting een eettentje, ik besef me dat ik vandaag alleen nog maar 2 mueslirepen op heb. Als we uitgegeten zijn gaan we naar de supermarkt, ik koop wat simpele dingen: brood, water, sap, koekjes, jam, en deo –want die moest ik bij de douane inleveren. De supermarkt is me verbazingwekkend duur. Daarna kopen we een simkaart, welke dan weer verbazingwekkend goedkoop is, hij kost 100 shilling (1 euro). Het begint hard te regenen, en we besluiten nog wat te drinken bij een ander café. Als we terug zijn ga ik met Anouk naar het dakterras, om te internetten. Ik kan geen verbinding krijgen, en probeer van alles. Waarneer ik eindelijk verbinding heb, valt het internet van de anderen uit, ik snap niet wat ik heb gedaan. Ik voel me een beetje lullig dat ik het internet gesloopt heb, maar ben heel blij dat ik nu even met Mireille kan skypen. Morgen word het allemaal vast weer gemaakt.

Terug in mijn kamer lees ik nog wat, en ga dan slapen. Door de regen is het gelukkig een beetje afgekoeld. Ik slaap van 23.00 tot 6.00- weer met beertje in mijn hand- en val daarna weer in slaap tot 10.00.

Maandag
Inmiddels is het 13.00 en voel ik me een heel stuk beter. Het is overigens heerlijk weer nu: 26/27 graden, licht windje, en wat bewolking!

Foto's komen later, uploaden duurt heel lang. Mijn keniaanse nummer is overigens
+254725876838