Om half 9 sta ik bij de plaats waar de matatu’s altijd staan. Normaal staat er altijd wel een klaar, maar vandaag niet. Ik ga op het parkeerplaatsje staan, meteen komt een piki driver naar mij toe. Hij vraagt waar ik heen moet “Naar Nyamasaria” zeg ik. Hij wil er 50 shilling voor, met de matatu kost het 20, en ik zeg hem dat ik wel wacht. Na 5 minuten is er nog geen matatu, en ik loop naar de piki driver toe om te onderhandelen. Op het moment dat we aan het praten zijn komt er een menigte mensen onze kant op rennen, iedereen roept “Omdraaien!” tegen de tegemoet komende voertuigen. Iedereen begint te rennen. Ik spring achterop de piki, en we rijden ervandoor. Ik kan niet goed zien wat er aan de hand is, maar iedereen draait om en rent weg. Alle auto’s, busjes, tuktuks, piki’s en boda’s draaien om en rijden over Nairobi road in de richting van Megacity en Nyamasaria, het centrum uit. Naarmate we verder van het centrum zijn word het rustiger. In Nyamasaria ligt een brandende autoband op de weg, ik denk om te waarschuwen voor het opstootje in de stad. Bij de brug stap ik af en betaal de pikidriver, en loop naar Geralds huis.
Aan Gerald vertel ik het hele verhaal, Lilian luisterd ook mee. Ze zegt dat een van de leraressen vanochtend ook geen matatu kon krijgen. Waarschijnlijk is de politie illegale matatu drivers aan het arresteren, en was er een opstootje omdat de matatu drivers daar niet blij mee zijn.
Gerald en ik gaan eerst bezoek bij Romao ECD, een school en weeshuis geleid door een pastoor. Het is een erg mooi project! Aan het eind van de middag help ik Gerald bij de opmaak van een aantal rapporten, zoals foto’s inplannen, onderschrift plaatsen en een voorblad maken. Tijdens de lunch staat het nieuws aan: “In Kisumu is bij een politieactie op het busstation een politieman het ziekenhuis ingeslagen” Gelukkig geen doden!
Aan het einde van de middag vertaal ik een nieuwsbrief van Stichting Support for Homa Hills voor Gerald, en drinken we thee. In het begin was Gerald nogal een stijve man, waar geen glimlachje af kon – erg zakelijk. Maar nu is hij gelukkig een beetje ontdooit!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Je maakt wat mee. Goed dat je meteen uit de voeten/wielen ging. Altijd spannend, als mensen gaan rennen. Gelukkig voor jou goed afgelopen. Altijd opstootjes vermijden is prima. Je hebt het heel beeldend beschreven.
BeantwoordenVerwijderenWat leuk dat Gerald wat ontdooit. Straks zijn jullie de beste maatjes en zal hij je nog missen. Geniet val alle (Afrikaanse en "gewone`' momenten.
Liefzzzzz Mamzzzzzzzzzzz
Hahaha, meid, jij maakt wel echt alles mee hè XD Aan de ene kant zou het me wel eng lijken, maar volgens mij krijg je ook echt een stoot adrenaline dan. Goed dat die piki er was, anders liep je daar ook zo rond, pff. Kenia is gewoon een actiefilm!
BeantwoordenVerwijderenMaar gelukkig geen doden inderdaad!
Altijd wel leuk dat je op bezoek gaat bij allemaal van dat soort projecten, je ziet zoveel verschillende kanten, naast actiefilm zit je ook gewoon echt in een documentaire, heeft ook wel wat. :)
Oeeh dat was 1 zin met 3 komma's haha. Alleen ik denk, hoewel het wel zou kunnen, het niet Nederlands correct is. Maar dat is wel meer niet in mijn reacties :P
Gerald heeft vast gewoon een klein hartje ;) En hoe lang ken je hem wel al niet, vanaf het moment dat je er zit geloof ik! Dan moet je er toch niet aan denken dat 'ie zakelijk blijft! brr. En je hebt toch een paar leuke foto's van hem!
Doeeidoeeg!! xxxx
Hoi Marieke.
BeantwoordenVerwijderenSpannend om zo iets mee te maken. Gelukkig is het goed afgelopen.
Het heeft bij ons ook heel lang geduurd voor Omollo iets van emotie liet zien. Een verhaal van lang geleden. Toen Tillen klein was, kon hij de r niet zeggen. Hij zei, gjeen gjass i.p.v. green grass. Onze oudste dochter Rooske had hetzelfde en dat had ik hem verteld. Toen we een school bezochten en de kinderen het liedje opzeiden waar green grass in voorkwam, zei hij tegen me, gjeen gjass. De deur kwam even op een kier.
Groet, ook van Ibo, Dieuwer.
Hallo Marieke,
BeantwoordenVerwijderenLijkt me best eng wat je hebt meegemaakt. Zeker de rennende mensen en niet weten wat er aan de hand is. Gelukkig had je vervoer en is er verder niets gebeurd.
Ik geniet van je verhalen en de foto's.
Als je straks klaar bent in Kenia ga ik je verhalen zeker missen.
Groetjes José