Om half 8 belt Lilian, ze kan niet naar de school komen. Ik kan wel alleen gaan, maar ik besluit dat ik nog veel werk heb, en ik de schildering beter een andere keer af kan maken. Ik sta op en ga eerst mijn kamer opruimen, waarna ik achter mijn computer duik. Ik werk de hele dag, afgewisseld door mail checken, e-mailen en msnen. Tegen het einde van de dag voel ik me lam, ik verveel me kapot. Van mij mogen die scholen wel weer open!
’S Avonds gaan we weer naar de Karaoke in Mon Ami. Michelle (Keniaanse) is er weer bij, en ook twee van Marti’s collega’s. Het is erg gezellig, maar ik ben best moe. Omdat ik niet alleen naar huis kan door het donker, moet ik wachten tot er nog iemand gaat. Met Charlotte ga ik net voor middernacht weg. We nemen een tuktuk, want ook al is het maar 5 minuten lopen, een tuktuk is veiliger.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Soms heb je van die dagen...
BeantwoordenVerwijderenGelukkig zul je uiteindelijk de leukere momenten onthouden als je weer terug bent :D
En als je elke dag druk bezig zou zijn zou je ook als zo'n zombie terugkomen en dat moeten we ook niet hebben :P