Hand of Hope (18-04)

Om half 9 word ik wakker, en sta op om te gaan douchen. Het licht van de badkamer gaat niet aan, stroomstoring. Dat word een koude douche. Na het ontbijt schrijf ik in het kort op wat in vandaag wil doen met mijn nieuwe theatergroep. Ik ontmoet vandaag een nieuwe groep van een andere organisatie, The Hand Of Hope, met wie YSDAK de laatste tijd probeert samen te werken.

Op weg naar Jamilo belt Gerald, dat ik naar het kantoor naar Hand of Hope moet. Dus loop ik terug, ruim op tijd, tien voor 12, ben ik bij het kantoor. De deur van het kantoor is gesloten, dus wacht ik voor de deur. Een vrouw van de kapsalon naast het kantoor bied me een stoel aan. Er komt een jongen aanlopen, die me verteld dat Paul, de directeur, en Andrew er nog niet zijn. Hij belt Andrew, en vertelt me dat “hij eraan komt”. Dezelfde jongen doet het kantoor voor me open.

Om kwart voor 1 komt de jongen terug, en bied me een Fanta aan. We praten even, hij stelt zich voor als Ken. Hij is wees en Hand of Hope heeft hem geholpen elektricien te worden. Hij vraagt me waar Nederland ligt en waarom we twee namen hebben (Holland en The Netherlands) en waarom we Dutch zijn en niet Netherlanders. Ik weet niet precies het antwoord, maar leg hem uit dat Holland slechts 2 van onze provincies zijn, en dat ik denk dat Nederland met Duitsland word verward, en we daarom Dutch zijn. (Weet iemand het juiste antwoord?) Ik bel Andrew nog een keer, en “hij komt er zo aan”.

Vlak voor half 2 komen Andrew en Paul binnen, Brian (Coordinator) een paar minuten later. Paul dacht dat we om 2 uur hadden afgesproken, maar ik ben heel zeker dat ik 12 uur heb gezegd. We spreken af dat de groep volgende week op 12.00 op Jamilo is. De groep bestaat uit 14 tot 22 jarigen, en ze zijn met een actieve kern van 10. Ik krijg weer een beetje hoop voor mijn theater.

Andrew brengt me op zijn motor naar Jamilo, waar de groep vandaag volgens Gerald “om 2 uur precies” zouden zijn, ik geloof hem natuurlijk meteen…

Ik heb de krant van zaterdag meegenomen, en ga die lezen terwijl ik wacht. Slechts 20 minuten te laat komen de kinderen, en starten we de les. Ze kunnen vandaag niet te lang blijven omdat ze een voetbalwedstrijd hebben. We proberen te brainstormen voor een toneelstuk, maar de kinderen zijn hier niet erg goed in creatief denken, ze krijgen hier op school helemaal niks van mee. Ik ga deze week het toneelstuk proberen uit te schrijven.

Voordat ik terug naar de stad ga, ga ik nog even bij Gerald langs. Hij zegt dat de activiteiten van Homa Hills een weekje zijn opgeschoven, en we besluiten dat het het beste is voor mij om volgende week pas die kant op te gaan.

Als ik probeer te pinnen bij MegaCity gaat dat niet, er is nog steeds een stroomstoring. Tegen 6 uur gaat het licht weer aan. Die avond krijg ik nieuws uit Nederland. De zus van Mireille is moeder geworden van een zoon, Youri!