Alleen met de matatu (3-03)

Om kwart over 7 sta ik op, ik heb ruim de tijd genomen. Ik ga douchen en loop naar de ontbijtzaal, in mijn hoofd dwaalt het al: ik moet zometeen alleen met te matatu. Na het ontbijt pak ik mijn spullen in, en check dubbel of ik alles bij mij heb. Rond kwart over 8 stap ik de deur uit richting matatu-standplaats. De zon schijnt, en het is gelukkig nog niet te warm. De straat uit, rotonde over, en dan rechtsaf – maar geen matatu te bekennen. Ik ga op de standplaats staan, hopend dat het busje er snel zal zijn. Er komt een man naast me staan, hij vraagt waar ik heen wil – ik moet naar Nyamasaria Bridge. Hij zegt dat hij mij er wel heen brengt met de taxi, voor 200 bob. Ik zeg hem dat ik voor 20 bob met de matatu kan, hij lacht naar me en is onder de indruk dat ik zo goed weet wat ik doe. De taxichauffeur vertelt me dat de matatu zo wel zal komen, en hij heeft gelijk. De matatu is nu alleen geen busje, maar een gewone personenauto (dat gebeurd soms op trajecten waar niet veel mensen heen moeten). Ik stap in en vertel waar ik heen moet, al snel is de auto vol (1 voorin, 4 volwassenen op de achterbank, en rijden we weg. Onderweg gaan er al 3 mensen uit, waarna mijn stop komt. Ik stap uit en betaal de chauffeur – Ik heb het overleeft!