Eerste echte theaterles (14-03)

Ik sta op met een zere keel en mijn neus zit verstopt, ik voel me net een vaatdoek. Om tien uur ben ik bij Gerald huis, waar Seth mij uiteindelijk om half 11 komt ophalen. Met de boda rijden we naar zijn centre, waar ongeveer 20 kinderen op mij wachten. Ik doe de zelfde intro als vorige week. Het gaat best goed, hoewel ook deze kinderen heel verlegen zijn. Tien kinderen geven zich op voor de lessen volgende week.

Met Seth loop ik terug, halverwege vinden we een boda-boda. Ik ga naar Gerald’s huis, waar de huishoudster lunch voor mij maakt (rijst met omelet). Om kwart voor 2 loop ik naar Jamilo, waar ik 20 minuten later aankom. Ik ga voor de school zitten, de kinderen zijn er nog niet. Om kwart over 2 belt Gerald hoe het gaat. Ik zeg hem dat de kinderen er nog niet zijn, ik moet geduld hebben. Om kwart voor 3 komen 6 kinderen, een kwartier later nog een paar. Ik start de les.

We gaan veel sneller door de oefeningen heen dan ik gehoopt had, en de kinderen begrijpen mij niet altijd. Een aantal jongens is niet erg gemotiveerd, en ze moeten steeds lachen als iemand een scene speelt. Als ik om vrijwilligers vroeg keek iedereen verlegen naar beneden. Ik denk dat ik de kinderen te vrij heb gelaten, ze zijn nogal gewend aan een strikt bewind van leraren/ouders. Volgende week weer een kans.

Terug in het hotel skype ik met Mireille (we hebben 1 jaar verkering vandaag!). Daarna babbel ik met 2 Nederlanders en Anna. Sofie en Boudewijn (zo heten ze) zijn hier voor de KNVB, ze blijven een week in Kisumu. ‘ S avonds maak ik alsnog de bami met pindasaus, en hij is lekker!